کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی عروض و قافیه

این محصول در 213 صفحه با فرمت پی دی اف تهیه شده است کتاب های خلاصه منابع رشته زبان و ادبیات فارسی برای کنکوریها

کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی عروض و قافیه

توضیحات محصول:

عروض  

دانشی است که وزن ها و بحرهای شعر را بررسی میکند. عروض همچون ترازویی است که وزن شعر با آن سنجیده 

میشود. برای عروض چند وجه نام گذاری یاد شده است که مهمترین آن ازین قرار است:  

این دانش را عروض گفته اند زیرا معروض علیه شعر است و شعر را بر آن عرضه میکنند تا موزون را از ناموزون تشخیص 

دهند.  

از آنجا که واپسین بخش مصراع نخست یک بیت عروض نام دارد و با مشخص شدن آن، وزن شعر قوام مییابد و مشخص 

میشود، از باب تسمیهی کل بر جزء، دانش مورد نظر را عروض نامیده اند.  

خلیل احمد، واضع علم عروض، این دانش را در شهر مکه بنیاد نهاد؛ از آنجا که عروض نام دیگر مکه است، نام علم مورد 

نظر را هم عروض گذاشته اند  

به هر روی، وجه نام گذاری این دانش برای ما اهمیتی ندارد و ما با چگونگی آن سر و کار داریم نه با نام آن. در همین جا 

گفتنی ست که یکی از آفتهای دانش عروض، انبوه نام گذاریهای بیهوده و پیچیدهی آن است که هم کار آموزش را دشوار 

میکند و هم ذهن آموزنده را از مباحث اصلی مربوط به وزن به سوی از بر کردن چند نام نابهنجار منحرف میسازد . 

برخی در انتقاد از عروض سنتی چنین : گفته اند  

« کدام دانش آموز یا دانشجو یا حتی دوستدار شعری است که عروض فارسی را کلاف سر در گمی نبیند و از مضایق 

افاعیل و ازاحیف و تقسیم به ارکان به در آید و بر اسباب و علل آنها شناسایی علمی حاصل کند و اوزان اصلی و فرعی را 

تمیز دهد و مهمتر از همه، پی ببرد که این کوتاه و بلند شمردنها و این قطع و وصل کردنها و این مفتعلن مفتعلن گفتنها 

بر مبنای چه اصولی و چه ضوابطی صورت میگیرد و بر چگونگی و چرایی آنها آگاهی یابد تا لااقل آنها را بازی ناظمان یا 

شوخی ادبی یا قراردادهای منعندی تلقی نکند؟

به راستی این گفته ی درستی است و انتقاد بجایی را در بر دارد. در برابر عروض کهن باید موضع درستی را برگزید. راه 

درست این نیست که آن را به یک باره کنار بگذاریم و بیهوده بینگاریم و همه ی اصول و قواعدش را انکار کنیم و نادرست 

بپنداریم. در برخورد با عروض کهن باید راه اصلاح و انتقاد را در پیش گرفت و کاستیهای آن را برطرف ساخت و از 

سودمندیهایش بهره برد. اما غافل نباید بود که نخستین گام در این راه، شناخت درست آن است. با مسخره کردن 

عروض و اعتراض به دشواریهای آن نمیتوان کاری از پیش برد و گرهی را گشود. به جای این که از عروض بهراسیم و یا 

در پی انکارش برآییم، باید آن را به درستی بشناسیم و ساز و کارش را دریابیم و نقاط ضعف و قوتش را تشخیص دهیم 

هم مردهریگی بدین کهنی را به یکسو ننهیم و هم دانشی چنین با قابلیت را کاربردی نو ببخشیم و به اصطلاح، آن را به- 

روز کنیم. در این راه، ساده کردن اهمیت بسیاری دارد. عروض برخلاف ظاهر پیچیده اش، ماهیتی ساده دارد. به گفت ی 

نجفی«همیشه فرض بر این نهاده شده است که عروض فارسی پدیده ای فوقالعاده پیچیده و بغرنج است. این درست 

نیست.

اگر مطلبی پیچیده بنماید نخست بدین سبب است که آن را پیچیده پنداشته اند. این نکته به خصوص درمورد 

عروض صدق میکند، زیرا کسانی که به عروض پرداخته اند بی جهت آن را پیچانده اند...عروض قراردادی است بر روی 

زبان و پیرو قوانین زبان. همهی قراردادها ساده اند، چه هنگام فراگرفتن و چه هنگام به کار بردن. پس اگر به حقیقت 

شیوه ای که عروضیان در بررسی وزن شعر فارسی به کار برده اند آن را بی جهت پیچیده کرده باشد ناچار باید نتیجه 

گرفت که عروض تا کنون روشی واقعا علمی نداشته است. اگر وزن شعر را بتوان به شیوهی سادهتری بررسی کرد میتوان 

حکم کرد که علم عروض هنوز ناتوان است.در برابر، از عروض سنتی دفاع هم شده است:  

« عروض علمی ست که بر آن ستم رفته است. در یکصد سالهی اخیر گروهی بر آن تاخته و خرده ها گرف تهاند و چنین 

نشان داده اند که عروض سنتی دانشی غامض و بغرنج و بی فایده است. این قضاوتهای شتابزده و غیر منصفانه در حالی 

بوده است که ما از دیرباز علوم دیرفهم و مشکلتر از عروض بسیار داشتهایم که همه به پایمردی و همت علمای متقدم به 

سامان رسیده است، الا این که در مورد عروض سنتی سعی شده پویندگان را از فراگیری این علم دلسرد سازند و در 

تقابل با آن عروض جدید را در شکلهای مختلف عرضه کنند و شگفت آن که معلوم نیست به چه اعتباری نام عروض 

علمی بر آن نهاده اند. در صورتی که معیار و میزان در عروض سنتی حروف متحرك و ساکن است و در عروض جدید 

هجاها؛ و اهل فن میدانند که متحرك و ساکن جزئی کوچکتر از هجا ست و هجا خود ترکیبی از متحرك و ساکن است.  

وزنه هرچه ریزتر باشد، سنجش به مانند توزین احجار کریمه دقیقتر و لطیفتر صورت خواهد پذ یرفت .»

بخش کوچکی از آن چه نقل شد به واقعیت نزدیک است. برخی بوده اند که به انکار عروض کهن برخاسته اند اما خود 

راهی پیچیده تر و دشوارتر برای دسته بندی وزنها و نامگذاری آنها پیشنهاد کردهاند. برای نمونه نویسنده ی کتاب وزن-  

شناسی و عروض، دست کم در بخشی از اثر خود چنان رفته است که گفتیم؛ اما به نظر میرسد که مدرسی در دفاع از 

عروض کهن دست به استدلال درستی نزده است. این که دسته بندیهای عروض سنتی ریزتر از دسته بندیهای عروض 

جدید است دلیل ترجیح عروض سنتی بر عروض جدید نمیتواند بود و دقیقتر بودن اولی را نسبت به دومی نشان نمی دهد

نوع فایل:PDF

  سایز:12.1mb

 تعداد صفحه:213

برچسب ها : کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی عروض و قافیه , دانلود کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی عروض و قافیه , مجموعه زبان و ادبیات فارسی عروض و قافیه , دانلود , کتاب , مجموعه زبان وادبیات فارسی , دانلود کتاب , فروشگاه اینترنتی , کسب درآمد اینترنتی , کسب درآمد از اینترنت , همکاری در فروش فایل , سیستم فروشگاه دهی , کارافرینی , کسب و کار

• پژوهش , مقاله , تحقیق , پروژه

   

  دانلود پاورپوینت و پروژه

   

  صفحه اصلی تازه ترین ها

کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی صرف و نحو عربی

این محصول در 93 صفحه با فرمت پی دی اف تهیه شده است کتاب های خلاصه منابع رشته زبان و ادبیات فارسی برای کنکوریها

مجموعه زبان و ادبیات فارسی  صرف و نحو 

توضیحات محصول:

بخش اول: صرف
تقسیم کلمه
کلمه در زبان عربی به سه دسته تقسیم می شود: اسم، فعل، حرف
اسم کلمه ای است که دارای معناست و بر زمان دلالت نمی کند.
فعل کلمه ای است که علاوه بر معنا، در بردارندهی زمان نیز هست.
و حرف کلمه ای است که به خودی خود معنا ن هدارد بلک معنای آن وابسته به جمله است مانند:
من، فی، علَی، لـ و ....
الف) اسم:
نشانه های اسم عبارتند از:
 -1 ال: مانند الرجل، الکتاب
 -2 تنوین: مانند رأیت کتاباً
 -3 مضاف واقع شدن: مانند هذا کتابی
 -4 قبول کردن حرف ندا: مانند یا زید
 -5 مسندالیه واقع شدن: مانند جاء علی
ب) فعل:
نشانه های فعل از این قرارند:
 -1 پذیرش ضمایر متحرك فاعلی (ت، تُما، تُم، ...) رأیت، ضَرَبت
 -2 آمدن لا« » ی نهی و نفی بر سر آن: لا تضرب الرجل، لا نأکل الطعام
 -3 لم و لما: لم اکتُبِ الدرس، لما اره
: -4 قد، س، سوف
 - قد اگر بر سر ماضی بیاید معنای تأکید و تحقیق دارد و اگر بر سر مضارع بیاید به معنای تقلیل است.
مثال: قد زرتُه (قطعاً او را دیده ام) قد یأتی أبوك (ممکن است پدرت بازگردد)
 -5 ن«نون وقایه: این » ای«بین فعل و » لمتک م می آید. مانند یضرِبنی
 -6 ن« » لتأکید ثقی فه و خفی ه: واالله لأضْرِبنَّک (ثقیله)
واالله لَیرْجِعنْ زید (خفیفه)
تقسیم فعل به مجرد و مزید:
اگر فعل در اصل دارای سه حرف باشد مجرد است. مانند ضَرَب (ض. ر. ب)، یأکُلُ (أ. ك. ل)
اما اگر اصل فعل یا مصدر آن بیش از سه حرف باشد مزید است. ی ِّکَرم (کَرَّم، تکریم)
فعل مزید دارای 8 باب مشهور است که عبارتند از:
باب ثلاثی مزید ماضی مضارع مصدر امر
 -1 إفعال: أکْرَم یکْرِم إکْرام أکرِم
 -2 تفعیل: حدثَ یحدثُ تحدیث حدث
نکته: گاه مصدر این باب بر وزن تَفْع هلَ . می آید علاوه بر این گاه ممکن است مصدر آن بر وزن فعال باشد.مانند: کذّاب
 جرَّب یجرِّب تَجرِبۀً جرِّب
 -3 مفاعله(فعال): جاهد یجاهد مجاهدةً (جهاداً) جاهد
نکته: این باب دو مصدر دارد و معمولاً دلالت بر مشارکت می کند.
نکته: همانطور که گفتیم فاعل دو مصدر مفاعله وفعال دارد اما در صورتی که حرف اول فعـل «یـا» باشـد بـر وزن فعـال  نمی آید

فعل رباعی مجرد:
تقسیم فعل به صحیح و معتل:
الف) فعل صحیح:
آن است که هیچ کدام از حروف آن جزء حروف علّه (ا - و - ی) نباشد که خود شامل سه قسم می شود:
 -1 فعل صحیح سالم: به فعلی گفته می شود که نه در سه حرف اصلی خود مضاعف باشد و نه دارای حرف علّه یـا همـزه
باشد. مانند: جعلَ، کَتَب
 -2 فعل مهموز: و آن است که یکی از سه حرف اصلی آن همزه باشد: أکَلَ، سألَ، برَأَ
نکته: فعل أکْرَم مهموز نیست زیرا سه حرف اصلی آن «کَرُم» است.
 -3 فعل مضاعف: هرگاه دو حرف اصلی یک فعل عیناً تکرار شده باشد به آن فعل مضاعف گفته می شود:
مانند: شد، رمد، زلْزَل، وسوس
ب) فعل معتل:
فعل معتل آن است که یکی از سه حرف اصلی آن جزء حروف علّه باشد که خود شامل موارد ذیل می شود:
 -1 معتل مثال:
و آن زمانی است که حرف اول فعل علّه باشد: وعد، یسرَ
: -2 معتل أجوف
فعلی است که حرف دوم آن علّه باشد: قالَ، باع، إستَجاب (اصل آن جواب = جاب است)
: -3 معتل ناقص
که سومین حرف آن علّه است: خَشی، دعا، سرُو
 -4 ففعل لفیف:
و آن فعلی است که دو حرف از حروف آن علّه باشد . اگر حرف اول و سوم فعل علّه باشد لفیف مفروق است.
(وقی: حفظ کرد، وعی: درك کرد) و اگر حرف دوم و سوم فعل علّه باشد، لفیف مقرون نامیده می شود. ماننـد: طَـوی: در
هم پیچید. شَوی:کباب کرد.
نکته: گاه هم ممکن است که فعل هم معتل و هم مضاعف باشد. مانند: ود (دوست داشت ).
گاهی نیز فعل ممکن است هم مهموز وهم مضاعف باشد. مانند: أم (قصد کرد)
گاهی نیز فعل ممکن است هم مهموز وهم معتل باشد. مانند: ساء (بد کرد)
تقسیم فعل به لازم و متعدی:
فعل لازم نیازی به مفعول ندارد، در حالیکه متعدی نیازمند مفعول است

نوع فایل:PDF

  سایز:5.05mb

 تعداد صفحه:93

برچسب ها : کتاب مجموعه زبان و ادبیات فارسی صرف و نحو عربی , مجموعه زبان و ادبیات فارسی صرف و نحو , دانلود , کتاب , مجموعه زبان وادبیات فارسی , دانلود کتاب , فروشگاه اینترنتی , کسب درآمد اینترنتی , کسب درآمد از اینترنت , همکاری در فروش فایل , سیستم فروشگاه دهی , کارافرینی , کسب و کار

• پژوهش , مقاله , تحقیق , پروژه

   

  دانلود پاورپوینت و پروژه

   

  صفحه اصلی تازه ترین ها