نحوه ارسال اطلاعات در مدل OSI

کامپیوتر های موجود در یک شبکه به طرق مختلفی می توانند با همدیگر ارتباط برقرار کنند اما بخش بزرگی از این فرآیند ربطی به ماهیت داده هایی که از طریق رسانه شبکه عبور می کند ندارد

نحوه ارسال اطلاعات در مدل OSI

سیگنال ها و پروتکل ها

کامپیوتر های موجود در یک شبکه به طرق مختلفی می توانند با همدیگر ارتباط برقرار کنند اما بخش بزرگی از این فرآیند ربطی به ماهیت داده هایی که از طریق رسانه شبکه عبور می کند ندارد . قبل از اینکه داده هایی که کامپیوتر فرستنده تولید کرده است به کابل یا نوع دیگری از رسانه برسد به سیگنال هایی که متناسب با آن رسانه می باشد تجزیه می شود.این سیگنال ها ممکن است مثلا برای سیم های مسی ولتاژهای الکتریکی برای فیبر نوری پالس های نور و در شبکه های بی سیم امواج رادیویی و مادون قرمز باشند.این سیگنال ها کدی را تشکیل می دهند که رابط شبکه هر کامپیوتر گیرنده ای ٬آنرا به داده های باینری قابل درک با نرم افزار در حال اجرای روی آن کامپیوتر تبدیل می کند .

بعضی از شبکه ها متشکل از کامپیوتر های مشابهی هستند که دارای سیستم عامل و برنامه های یکسانی می باشند در صورتی که شبکه هایی هم وجود دارند که دارای سکوهای (platform) متفاوتی هستند و نرم افزارهایی را اجرا می کنند که کاملا با یکدیگر تفاوت دارند . ممکن است اینطور به نظر آید که برقراری ارتباط بین کامپیوترهای یکسان ساده تر از بین کامپیوتر های متفاوت است و البته در بعضی از موارد این نتیجه گیری صحیح می باشد. صرفنظر از نرم افزارهایی که در یک شبکه روی کامپیوترها اجرا می شود و صرفنظر از نوع آن کامپیوترها ، باید زبان مشترکی بین آنها وجود داشته باشد تا برقراری ارتباط میسر شود . این زبان مشترک پروتکل نامیده می شود و حتی در ساده ترین نوع تبادل اطلاعات ، کامپیوترها از تعداد زیادی از آنها استفاده می کنند.در واقع همانطور که برای اینکه دو نفر بتوانند با یکدیگر صحبت کنند باید از زبان مشترکی استفاده کنند کامپیوترها هم برای تبادل اطلاعات نیاز به یک یا چند پروتکل مشترک دارند .

یک پروتکل شبکه می تواند نسبتا ساده یا کاملا پیچیده باشد .در بعضی موارد پروتکل فقط یک کد است (مثلا الگویی از ولتاژهای الکتریکی ) که مقدار دودویی یک بیت را نشان می دهد و همانطور که می دانید این مقدار می تواند 0 یا 1 باشد. پروتکل های پیچیده تر شبکه می توانند سرویس هایی را ارائه دهند که بعضی از آنها در اینجا نام برده شده  است:

اعلام دریافت بسته (packet acknowledgment) :که ارسال یک پیغام از طرف گیرنده به فرستنده مبنی بر دریافت یک یا چند بسته می باشد. یک بسته جزء بنیادی اطلاعات فرستاده شده روی یک شبکه محلی  (LAN) می باشد.

بخش بندی (segmentation) : که در واقع به تقسیم کردن یک جریان داده طولانی به بخش های کوچکتر می باشد به صورتی که بتوان آنرا در داخل بسته ها ، روی یک شبکه انتقال داد .

کنترل جریان (flow control) : شامل پیغام هایی می باشد که از طرف گیرنده به فرستنده مبنی بر بالا یا پایین بردن سرعت انتقال داده فرستاده می شود .

تشخیص خطا (error detection) : شامل کدهای بخصوصی می باشد که در یک بسته وجود دارد و سیستم گیرنده از آنها برای اطمینان از اینکه داده های آن بسته سالم به مقصد رسیده است یا نه استفاده می کند .

تصحیح خطا (error correction)  : پیغام هایی که توسط سیستم گیرنده تولید می شود و به اطلاع فرستنده می رسانند  که بسته های معینی آسیب دیدند و باید دوباره فرستاده شوند .

فشرده سازی (data compression) : مکانیزمی است که در آن با حذف اطلاعات اضافه، مقدار داده ای را که باید از طریق شبکه فرستاده شود در حد امکان کم می کنند .

کدگذاری داده (data encryption) : مکانیزمی است برای محافظت از داده هایی که قرار است از طریق شبکه منتقل شود و در آن توسط کلیدی که سیستم گیرنده از آن مطلع است داده ها کد گذاری می شوند.

اغلب پروتکل ها بر مبنای استاندارد های عمومی می باشند که توسط یک کمیته مستقل تولید شده اند نه یک تولید کننده بخصوص. بدین صورت این تضمین وجود دارد که سیستم های مختلف می توانند از آنها به راحتی استفاده کنند .

معهذا هنوز تعدادی پروتکل وجود دارد که اختصاصی هستند و هرگز در بین عموم معرفی نشده اند مسئله مهمی که همیشه باید در نظر داشت این است که همه ی کامپیوتر های موجود در یک شبکه در طول فرآیند برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات از پروتکل های گوناگون استفاده می کنند .کارهایی که پروتکل های مختلف در یک شبکه انجام می دهند در بخش هایی به نام لایه تقسیم می شوند که مدل OSI را تشکیل می دهند .

رابطه ی بین پروتکل ها  

اغلب به مجموع پروتکل هایی که در لایه های مختلف مدل OSI وجود دارد پشته پروتکل اطلاق می شود .این مجموعه پروتکل ها به کمک همدیگر سرویس هایی را که یک برنامه بخصوص ممکن است نیاز داشته باشد ، ارائه می کنند و هیچ یک از آنها قابلیت انجام کار دیگری را ندارند به عنوان مثال اگر پروتکلی در یک لایه سرویس خاصی را ارائه می کند ، پروتکل های موجود در لایه های دیگر دقیقا آن سرویس خاص را ارائه تامین نمی کنند . نسبت به جهت جریان داده ها ، پروتکل های لایه های کنار همدیگر سرویس هایی را برای همدیگر تامین می کنند در یک شبکه ، اطلاعات از یک برنامه که در لایه بالایی پشته پروتکل قرار دارد سرچشمه می گیرد و متعاقبا لایه ها را به سمت پایین طی می کند .

پایین ترین بخش پشته پروتکل را رسانه شبکه تشکیل می دهد که وظیفه انتقال داده ها به کامپیوتر های دیگر موجود در شبکه را دارد .

وقتی داده ها از طریق شبکه به مقصد می رسند ، کامپیوتر گیرنده دقیقا عکس عملیاتی را که کامپیوتر فرستنده انجام داده است باید انجام دهد .

اطلاعات از لایه پایینی پشته به سمت برنامه گیرنده که در لایه بالایی قرار دارد عبور می کند و در هر لایه عملیاتی مشابه با آنچه در فرستنده در همان لایه انجام شده است ،اعمال می شود به عنوان مثال اگر پروتکلی در لایه سوم فرستنده مسئول کد گذاری اطلاعات می باشد ، همان پروتکل در لایه سوم گیرنده مسئول کد گشایی اطلاعات می باشد .به این صورت پروتکل های موجود در لایه های مختلف سیستم فرستنده با پروتکل های معادل خود که در همان لایه اولی در بخش گیرنده وجود دارند ارتباط بر قرار می کنند .شکل 2 این مطلب را نمایش می دهد.

تاریخچه پیدایش شبکه

در سال 1957 نخستین ماهواره، یعنی اسپوتنیک توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق به فضا پرتاب شد. در همین دوران رقابت سختی از نظر تسلیحاتی بین دو ابرقدرت آن زمان جریان داشت و دنیا در دوران رقابت سختی از نظر تسلیحاتی بین دو ابر قدرت آن زمان جریان داشت و دنیا در دوران جنگ سرد به سر می برد. وزارت دفاع امریکا در واکنش به این اقدام رقیب نظامی خود، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته یا آرپا (ARPA) را تاسیس کرد. یکی از پروژه های مهم این آژانس تامین ارتباطات در زمان جنگ جهانی احتمالی تعریف شده بود. در همین سال ها در مراکز تحقیقاتی غیر نظامی که بر امتداد دانشگاه ها بودند، تلاش برای اتصال کامپیوترها به یکدیگر در جریان بود. در آن زمان کامپیوتر های Mainframe از طریق ترمینال ها به کاربران سرویس می دادند. در اثر اهمیت یافتن این موضوع آژانس آرپا (ARPA) منابع مالی پروژه اتصال دو کامپیوتر از راه دور به یکدیگر را در دانشگاه MIT بر عهده گرفت. در اواخر سال 1960 اولین شبکه کامپیوتری بین چهار کامپیوتر که دو تای آنها در MIT، یکی در دانشگاه کالیفرنیا و دیگری در مرکز تحقیقاتی استنفورد قرار داشتند، راه اندازی شد. این شبکه آرپانت نامگذاری شد. در سال 1965 نخستین ارتباط راه دور بین دانشگاه MIT و یک مرکز دیگر نیز برقرار گردید.

در سال 1970 شرکت معتبر زیراکس یک مرکز تحقیقاتی در پالوآلتو تاسیس کرد. این مرکز در طول سال ها مهمترین فناوری های مرتبط با کامپیوتر را معرفی کرده است و از این نظریه به یک مرکز تحقیقاتی افسانه ای بدل گشته است. این مرکز تحقیقاتی که پارک (PARC) نیز نامیده می شود، به تحقیقات در زمینه شبکه های کامپیوتری پیوست. تا این سال ها شبکه آرپانت به امور نظامی اختصاص داشت، اما در سال 1927 به عموم معرفی شد. در این سال شبکه آرپانت مراکز کامپیوتری بسیاری از دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی را به هم متصل کرده بود. در سال 1927 نخستین نامه الکترونیکی از طریق شبکه منتقل گردید.

در این سال ها حرکتی غیر انتفاعی به نام MERIT که چندین دانشگاه بنیان گذار آن بوده اند، مشغول توسعه روش های اتصال کاربران ترمینال ها به کامپیوتر مرکزی یا میزبان بود. مهندسان پروژه MERIT در تلاش برای ایجاد ارتباط بین کامپیوتر ها، مجبور شدند تجهیزات لازم را خود طراحی کنند. آنان با طراحی تجهیزات واسطه برای مینی کامپیوتر DECPDP-11 نخستین بستر اصلی یا Backbone شبکه کامپیوتری را ساختند. تا سال ها نمونه های اصلاح شده این کامپیوتر با نام PCP یا Primary Communications Processor نقش میزبان را در شبکه ها ایفا می کرد. نخستین شبکه از این نوع که چندین ایالت را به هم متصل می کرد Michnet نام داشت.

روش اتصال کاربران به کامپیوتر میزبان در آن زمان به این صورت بود که یک نرم افزار خاص بر روی کامپیوتر مرکزی اجرا می شد. و ارتباط کاربران را برقرار می کرد. اما در سال 1976 نرم افزار جدیدی به نام Hermes عرضه شد که برای نخستین بار به کاربران اجازه می داد تا از طریق یک ترمینال به صورت تعاملی مستقیما به سیستم MERIT متصل شوند.این، نخستین باری بود که کاربران می توانستند در هنگام برقراری ارتباط از خود بپرسند: کدام میزبان؟

از وقایع مهم تاریخچه شبکه های کامپیوتری، ابداع روش سوئیچینگ بسته ای یا Packet Switching است. قبل از معرفی شدن این روش از سوئیچینگ مداری یا Circuit Switching برای تعیین مسیر ارتباطی استفاده می شد. اما در سال 1974 با پیدایش پروتکل ارتباطی TCP/IP از مفهوم Packet Switching استفاده گسترده تری شد. این پروتکل در سال 1982 جایگزین پروتکل NCP شد و به پروتکل استاندارد برای آرپانت تبدیل گشت. در همین زمان یک شاخه فرعی بنام MILnet در آرپانت همچنان از پروتکل قبلی پشتیبانی می کرد و به ارائه خدمات نظامی می پرداخت. با این تغییر و تحول، شبکه های زیادی به بخش تحقیقاتی این شبکه متصل شدند و آرپانت به اینترنت تبدیل گشت. در این سال ها حجم ارتباطات شبکه ای افزایش یافت و مفهوم ترافیک شبکه مطرح شد.

مفهوم شبکه

هسته اصلی سیستم های توزیع اطلاعات را شبکه های کامپیوتری تشکیل می دهند. مفهوم شبکه های کامپیوتری بر پایه اتصال کامپیوتر ها و دیگر تجهیزات سخت افزاری به یکدیگر برای ایجاد امکان ارتباط و تبادل اطلاعات استوار شده است. گروهی از کامپیوتر ها و دیگر تجهیزات متصل به هم را یک شبکه می نامند.

ساده ترین نوع شبكه با متصل كردن چند كامپیوتر به وسیله كابل های خاصی به وجود می آید . ممكن است یك چاپگر به یكی از كامپیوترها متصل باشد و با استفاده از این سیستم شبكه ٬ این چاپگر به اشتراك بقیه كامپیوترها نیز گذاشته شود . همچنین ممكن است چاپگر مستقیما به شبكه متصل شده باشد . سایر تجهیزات جانبی كامپیوتر نیز می توانند برای استفاده همه كاربران در یك شبكه به اشتراك گذاشته شوند . هر دستگاه با یك كابل به شبكه اتصال می یابد و دارای یك آدرس یگانه و منحمصر به فرد است ٬ كه در شبكه با آن آدرس شناخته می شود . به همین دلیل اطلاعات دقیقا به همان كامپیوتری كه مد نظر است فرستاده می شود و خطایی رخ نمی دهد . دسترسی به منابع به اشتراك گذاشته دارای ارزش بسیار زیادی است . یك منبع می تواند یك فایل ٬ متن ٬ چاپگر ٬ دیسك سخت ٬ مودم یا دسترسی به اینترنت باشد و حتی توانایی پردازش كامپیوترها نیز می تواند به اشتراك گذاشته شود . به اشتراك گذاشتن منابع بیان شده نوعی قابلیت سیستم عامل تحت شبكه است كه به كاربر امكان دسترسی به اطلاعات موجود در سایر كامپیوترهای شبكه را می دهد . نكته مهم در این سیستم این است كه سیستم عامل باید دارای امنیت باشد و باید بتواند در دسترسی به اطلاعات (به خصوص داده ها ) محدودیت ایجاد كند.

فهرست

فصل اول ....................................................................................... 1

سیگنال ها و پروتکل ها ................................................................

فصل دوم ...................................................................................... 39

مدل OSI

فصل سوم..................................................................................... 54

پروتکل TCP/IP

فصل چهارم..................................................................................... 81

لایه اینترنت

فصل پنجم..................................................................................... 121

ارسال اطلاعات با استفاده از TCP/IP

فصل ششم..................................................................................... 129

مسیریابی

برچسب ها : نحوه ارسال اطلاعات در مدل OSI , پایان نامه , نحوه ارسال , ارسال اطلاعات , مدل OSI , سیگنال , پروتکل , مسیریابی , اینترنت , لایه , پروژه , پژوهش , پایان نامه , مقاله , جزوه , دانلود پروژه , دانلود پژوهش , دانلود پایان نامه , دانلود مقاله , دانلود جزوه

پروتکل TCP/IP

از زمان پیدایش آن در دهه 1970مجموعه پروتكلTCPIPبه عنوان استاندارد صنعتی برای پروتكل های انتقال داده در لایه های شبكه و انتقال مدل OSI پذیرفته شده است

پروتکل TCP/IP

از زمان پیدایش آن در دهه 1970مجموعه پروتكلTCP/IPبه عنوان استاندارد صنعتی برای پروتكل های انتقال داده در لایه های شبكه و انتقال مدل OSI پذیرفته شده است.علاوه بر این،این مجموعه شامل تعداد زیادی پروتكل های دیگر است كه از لایه پیوند داده تا لایه كاربردی كار میكنند.
سیستم های عامل به تسهیل شكل ظاهری پشته می پردازند تا آن را برای كاربران عادی قابل فهم تر كنند.مثلاً در یك ایستگاه كاری ویندوز،نصبTCP/IPبا انتخاب فقط یك واحد كه پروتكل نامیده 
می شود انجام می شود ،در حالی كه در حقیقت طی این فرآیند ، پشتیبان یك خانواده كامل از پروتكل ها نصب می گردد ، كه پروتكل كنترل ارسال (TCP) و پروتكل اینترنت (IP) فقط دو تا از آنها هستند.انتخابهای دیگر غیر از TCP/IPنیز تا حدود زیادی به همین صورت عمل می كنند. مجموعه پروتكل IPX شامل چند پروتكل است كه عملكرد آنها شبیه TCP/IPمی باشد ، و NETBEUIهر چند خیلی ساده تر است اما برای انجام بسیاری از عملیات خود به پروتكل های دیگری وابسته می باشد ، مثل (SMB)
SERVER MESSAGE BLOCKS.
آگاهی از نحوه عملكرد پروتكل های مختلف TCP/IPو نحوه كار آنها با هم برای ارائه سرویسهای ارتباطی لازمه مدیریت شبكه های TCP/IPمی باشد .
خواص TCP/IP
اینكه چرا TCP/IPبه مجموعه پروتكل منتخب برای غالب شبكه های داده تبدیل شده است دلایل متعددی دارد ،و یكی از آنها این است كه اینها پروتكلهایی هستند كه در اینترنت مورد استفاده قرار می گیرند. TCP/IP مدتی پیش از عرضه PC برای پشتیبانی از اینترنت جوان طراحی شد (كه بعدها آرپانت نام گرفت)، در واقع در زمانی كه تعامل بین محصولات ساخت سازندگان مختلف تقریباً مسئله جدیدی بود ، اینترنت از انواع مختلف زیادی از كامپیوترها تشكیل شده بود و هست و بدین لحاظ به مجموعه پروتكلی نیاز بود كه توسط همه آنها به طور مشترك مورد استفاده قرار گیرد .
مهمترین عنصری كهTCP/IPرا از سایر مجموعه پروتكل ها كه سرویس های لایه های شبكه و انتقال را در اختیار می گذارند متمایز می كند مكانیزم آدرس دهی جامع آن است .به هر یك از وسیله های روی یك شبكه TCP/IP یك (یا گاهی بیش ازیك)آدرس IPاختصاص داده می شود كه آن را به طور یكتا به سیستم های دیگر میشناساند.
بیشترPCهای شبكه های امروزی از آداپتورهای واسط شبكه اترنت یاTOKEN RING استفاده می كنند كه شناسه های یكتایی(آدرس های MAC) به صورت سخت افزاری در آنها حك شده است و این شناسه ها باعث می شوند كه آدرس هایIP مازاد مصرف شوند.اما به بسیاری از انواع دیگر كامپوترها شناسه هایی توسط مدیران شبكه اختصاص داده می شود،و هیچ مكانیزمی وجود نداردكه تضمین كند سیستم دیگری از یك شبكه تقابلی جهانی همچون اینترنت از همان شناسه استفاده نمی كند.
از آنجا كه یك مجمع مركزی وجود دارد كه آدرسهای IPرا ثبت می كند،میتوان مطمئن بود كه هیچ دو دستگاهی از اینترنت(اگر پیكربندی درستی داشته باشند) آدرسشان یكی نیست .به دلیل همین آدرس دهی است كه پروتكل هایTCP/IPمی توانند تقریباً هر پلت فرم نرم افزاری یا سخت افزاری را كه در حال حاضر به كار میرود پشتیبانی كنند.
پروتكل های IPX همیشه اساساً با ناول نت ور همراه خواهند بود، وازNETBEUI تقریباً فقط در شبكه های مایكرو سافت ویندوز استفاده می شود . اما TCP/IP واقعاً تعامل جهانی پلت فرمها را ممكن می سازد، به طوری كه همه آن را پشتیبانی می كنند و هرگز مغلوب پروتكل دیگری نشده است .
جنبه منحصربه فرد دیگر پروتكلهای TCP/IP نحوه طراحی ،تخلیص و تصویب استانداردهای آنهاست . به جای وابستگی به یك مجمع تدوین استاندارد همچون IEEE، پروتكلهای TCP/IP با حفظ اصول دموكراسی و توسط یك گروه اتفاقی از داوطلبان كه از طریق خود اینترنت ارتباط گسترده ای دارند تدوین میشوند ،و مقدم هر كس كه علاقمند به شركت در تدوین یك پروتكل باشد گرامی داشته می شود. علاوه بر این خود استانداردها توسط مجمعی تحت عنوان (IETF)
INTERNET ENGINEERING TASK FORCE منتشر می شوند و در اختیار عموم قرار می گیرند ، و برای همه كس قابل دسترسی و دریافت هستند . استانداردهایی همچون آنها كه IEEE منتشر می كند نیز در دسترس هستند ، ولی تا همین چند وقت پیش برای خریدن یك كپی از یك استاندارد IEEE مثل 3/802 كه اترنت بر اساس آن است باید صدها دلار می پرداختید . این در حالی است كه می توان هر یك از استانداردهای TCP/IPرا كه Request for commetns (RFCها) نامیده میشوند از سایت وب IETF درhttp://www.ietf.org/، یا از برخی سایتهای اینترنت دیگر به طور قانونی داون لود كرد . 
پروتكلهای TCP/IP مقیاس پذیری فوق العاده ای دارند .شاهدی بر این مدعا آن است كه این پروتكل ها زمانی طراحی شدند كه آرپانت اساساً یك كلوب انحصاری برای دانشگاهیان و دانشمندان بود و هیچ كس تصور آن را هم نمی كرد كه این پروتكل ها كه تولید می شوند زمانی روی شبكه ای به اندازه اینترنت كنونی به كار گرفته شوند . عامل اصلی محدود كننده گسترش اینترنت در حال حاضر فضای آدرس خود IP است كه 32بیتی می باشد ، و نسخه جدید پروتكل IP تحت عنوان IPV6 در صدد رفع این نقیصه به كمك یك فضای آدرس 128بیتی است .
معماری TCP/IP
TCP/IP برای آن طراحی شده است كه شبكه های با تقریباً هر اندازه ای را پشتیبانی كند . در نتیجه TCP/IPباید بتواند سرویسهای مورد نیاز برنامه هایی كه از آن استفاده می كنند را بدون مصرف زیاد پهنای باند و سایر منابع شبكه در اختیار آنها قرار دهد . مثلاً پروتكل NETBEUI با ارسال یك پیغام همگانی و انتظار دریافت پاسخ از سیستم مطلوب سیستمهای دیگر را شناسایی می كند .
به همین دلیل NETBEUI فقط روی شبكه های كوچك كه از یك دامنه انتشار تشكیل شده اند به كار می رود. تصور كنید كه در اینترنت هر كامپیوتر برای پیدا كردن یك دستگاه دیگر مجبور بود هر بار یك پیغام همگانی را برای میلیون ها دستگاه شبكه ارسال نماید ! برای رسیدگی به نیازهای برنامه های خاص و عملیات داخل آنها ، TCP/IPاز تركیب چند پروتكل استفاده می كند تا كیفیت سرویس لازم برای این منظور را در اختیار بگذارد .
پشته پروتكل TCP/IP
قدمت TCP/IP از مدل مرجعOSI بیشتر است،ولی پروتكل های آن به چهار لایه تقسیم می شوندكه می توانند تقریباً معادل پشته هفت لایه ای OSI می باشند.
كاربردی كاربردی
نمایش -
جلسه -
انتقال انتقال
شبكه اینترنت
پیوند دادها پیوند
فیزیكی -

OSI TCP/IP
درLANها،عملكرد لایه پیوند را یك پرتكلTCP/IP تعریف نمی كند،بلكه پروتكل های استاندارد لایه پیوند داده ها همچون اترنت و TOKEN RING تعریف میكنند.برای برقراری مصالحه بین آدرس MAC كه آداپتور واسط شبكه در اختیارمی گذارد و آدرس IP كه در لایه شبكه به كار میرود،سیستم ها از یك پروتكل TCP/IP به نام پروتكل تصمیم گیری درباره آدرس (ARP) استفاده می كنند ،اما استانداردهایTCP/IP دو پروتكل را تعریف می كنند كه معمولاً برای برقراری ارتباطات لایه پیوند با استفاده از مودم و سایر اتصالات مستقیم از آنها استفاده می شود.این دو عبارتند از:پروتكل نقطه به نقطه (PPP) و پروتكل اینترنت خط سری(SLIP).
در لایه اینترنت،پروتكل اینترنت (IP) قرار داردكه حامل اصلی همه پروتكل هایی است كه در لایه های بالاتر كار می كنند،و پروتكل پیغام های كنترلی اینترنت (ICMP) ،كه سیستم های TCP/IPاز آن برای عملیات تشخیصی و گزارش خطا استفاده می كنند.IP،به عنوان یك پروتكل حامل عمومی،بدون اتصال و غیر قابل اطمینان است ، زیرا سرویسهایی همچون تصحیح خطا و تحویل تضمین شده در صورت لزوم توسط لایه انتقال ارائه می شوند .
در لایه انتقال ، دو پروتكل كار می كنند : پروتكل كنترل ارسال (TCP) و پروتكل دیتاگرام كاربر (UDP) . TCPاتصال گرا و قابل اطمینان است ،در حالی كه UDP بدون اتصال و غیر قابل اطمینان می باشد.هر برنامه بسته به نیازهای خود و سرویس هایی كه لایه های دیگر در اختیارش می گذارند از یكی از این دو استفاده می كند .
می توان گفت كه لایه انتقال به گونه ای شامل لایه های نشست و انتقال مدل OSI است ، ولی نه از هر لحاظ . مثلاً سیستم های ویندوز می توانند برای انتقال پیغام های نت بایوس كه برای عملیات اشتراك فایل و چاپگر مورد استفاده شان قرار می گیرند از TCP/IP استفاده كنند ، و نت بایوس همچنان همان عملكرد لایه نشستی را در اختیار می گذارد كه وقتی سیستم از NETBEUI یا IPX به جای TCP/IP استفاده می كند ارائه می دهد . این فقط یك مثال است از اینكه چگونه لایه های پشته پروتكل TCP/IP تقریباً معادل لایه های مدل OSI هستند ، ولی انطباق كاملی بین آنها وجود ندارد . هر دوی این مدلها بیشتر ابزارهای آموزشی و تشخیصی هستند .تا دستور العمل تدوین و سازمان دهی پروتكل ، و تطابق دقیقی بین عملكرد لایه های مختلف و پروتكلهای واقعی وجود ندارد .
تعریف لایه كاربردی از همه دشوارتر است ،زیرا پروتكل هایی كه در این لایه كار می كنند می توانند خود برنامه های وزین و كاملی باشند مثل پروتكل انتقال فایل (FTP)، یا مكانیزم هایی كه توسط سایر برنامه ها به كار می روند و سرویسی را ارائه می كنند ، مثل سیستم نام دامنه (DNS) و پروتكل ساده انتقال نامه (SMTP) .

برچسب ها : پروتکل TCP/IP , پروتکل , TCP , IP , لایه , شبکه , آدرس دهی , تحقیق , پژوهش , مقاله , پروژه , دانلود تحقیق , دانلود پژوهش , دانلود مقاله , دانلود پروژه

• پژوهش , مقاله , تحقیق , پروژه

   

  دانلود پاورپوینت و پروژه

   

  صفحه اصلی تازه ترین ها